Wczoraj wieczorem:
- Stasiu, a wiesz, że jutro będzie święto wszystkich dzieci?
- Wszystkich? Nawet takich dużych, jak ja? - zapytał mój kochany czterolatek.
Przed pójściem spać długo patrzyłam, jak mój "średnio duży" i "prawie dorosły" synek, jak o sobie sam mawia, mocno przytula przez sen Danusiowego misia. Dzielny rycerz, nieustraszony pogromca smoków, bohater ratujący królewny - a taki jeszcze malutki...
Dzień Dziecka rozpoczął nam się dość smutno - musiałam iść ze Stasiem na pobranie krwi, żeby rozstrzygnąć, czy w końcu wyzdrowiał. Czy po miesiącu siedzenia w domu i łykania lekarstw, nareszcie to się skończy i Staś będzie mógł normalnie wychodzić na dwór i bawić się z dziećmi? Wyniki będą jutro - i niech lepiej będą dobre!
Spokojnie weszliśmy do przychodni, ale gdy Staś spostrzegł, że kierujemy się do pokoju, gdzie pobierana jest krew, wpadł w histerię, w jakiej jeszcze nigdy go nie widziałam. Rzucał się, kopał, krzyczał okropnie... Momentalnie rozbolała mnie głowa. Na szczęście pani doktor napisała na skierowaniu, że ma wejść bez kolejki, więc nie trwało to długo. Przytulałam go mocno do siebie, szepcząc mu do ucha o tym, jak zaraz pójdziemy do sklepu kupić mu prezent na Dzień Dziecka. Gdy się uspokoił, zażyczył sobie rycerza, którego widział niedawno w pobliskim markecie. Poszliśmy tam - i tu kolejne rozczarowanie - stoisko zlikwidowane, a spośród zabawek nie było nic, co by mogło go zainteresować. No to szybko na rynek, do ulubionego stoiska Stasia z klockami LEGO. O nie, zamknięte! Na szczęście otwarta była jakaś budka z zabawkami, gdzie Staś wybrał sobie jakiś zestaw rycerski i już spokojny powędrował do domu razem z ciocią. Po drodze kupiłam mu jeszcze koszulkę Crazy Frog w okazyjnej cenie 10 zł i pobiegłam do pracy.
Mam nadzieję, że ten dzień, chociaż zaczął się dla nas tak nieprzyjemnie, będzie miły dla wszystkich dzieci - tych małych, średnio-dużych i nawet zupełnie dorosłych. Czego Wam wszystkim życzę, Kochani!
- Stasiu, a wiesz, że jutro będzie święto wszystkich dzieci?
- Wszystkich? Nawet takich dużych, jak ja? - zapytał mój kochany czterolatek.
Przed pójściem spać długo patrzyłam, jak mój "średnio duży" i "prawie dorosły" synek, jak o sobie sam mawia, mocno przytula przez sen Danusiowego misia. Dzielny rycerz, nieustraszony pogromca smoków, bohater ratujący królewny - a taki jeszcze malutki...
Dzień Dziecka rozpoczął nam się dość smutno - musiałam iść ze Stasiem na pobranie krwi, żeby rozstrzygnąć, czy w końcu wyzdrowiał. Czy po miesiącu siedzenia w domu i łykania lekarstw, nareszcie to się skończy i Staś będzie mógł normalnie wychodzić na dwór i bawić się z dziećmi? Wyniki będą jutro - i niech lepiej będą dobre!
Spokojnie weszliśmy do przychodni, ale gdy Staś spostrzegł, że kierujemy się do pokoju, gdzie pobierana jest krew, wpadł w histerię, w jakiej jeszcze nigdy go nie widziałam. Rzucał się, kopał, krzyczał okropnie... Momentalnie rozbolała mnie głowa. Na szczęście pani doktor napisała na skierowaniu, że ma wejść bez kolejki, więc nie trwało to długo. Przytulałam go mocno do siebie, szepcząc mu do ucha o tym, jak zaraz pójdziemy do sklepu kupić mu prezent na Dzień Dziecka. Gdy się uspokoił, zażyczył sobie rycerza, którego widział niedawno w pobliskim markecie. Poszliśmy tam - i tu kolejne rozczarowanie - stoisko zlikwidowane, a spośród zabawek nie było nic, co by mogło go zainteresować. No to szybko na rynek, do ulubionego stoiska Stasia z klockami LEGO. O nie, zamknięte! Na szczęście otwarta była jakaś budka z zabawkami, gdzie Staś wybrał sobie jakiś zestaw rycerski i już spokojny powędrował do domu razem z ciocią. Po drodze kupiłam mu jeszcze koszulkę Crazy Frog w okazyjnej cenie 10 zł i pobiegłam do pracy.
Mam nadzieję, że ten dzień, chociaż zaczął się dla nas tak nieprzyjemnie, będzie miły dla wszystkich dzieci - tych małych, średnio-dużych i nawet zupełnie dorosłych. Czego Wam wszystkim życzę, Kochani!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz