Kotki dorastają. Wprawdzie nie pozbyły się jeszcze mlecznych zębów, ale już ich sylwetka i gracja charakterystyczne są dla dorosłych kotów. Co nie przeszkadza im dziko śmigać z jednego końca mieszkania w drugi, tratując wszystko po drodze. Zapewne jeszcze trochę potrwa, zanim z Guzinki i Karmelci przekształcą się na dobre w Guzellę i Karmelię.
Na zdjęciu powyżej - kotki w swoim żywiole. Zlew to ich najulubieńsze miejsce w domu. Wskakują doń i proszą o odkręcenie wody, a wtedy mogą godzinami wpatrywać się w spadające krople. A podobno koty nie lubią wody! Mąż trochę narzeka, że ogolić się nie może, bo gdy odkręca wodę, wskakują do zlewu. Taka karma...
Karmelcia (ta w czarne łaty) jest wyraźnie okazalsza, większa i cięższa. Wydawałoby się więc, że to ona powinna wieść prym w tym duecie. Guzia jest spokojniejsza, nie tak narwana, bardziej kontaktowa. Jako kociak przeszła koci katar, miała też problemy z lewym oczkiem, które do tej pory jest nieco mniejsze, niż prawe. A teraz, chociaż już zdrowa, jakoś nie może przybrać na wadze.
Opiszę Wam zjawisko, które mnie niezmiernie nurtuje. Gdy daję kotkom jeść, obie biegną do mnie na złamanie karku, ale do miski pierwsza podchodzi ta mniejsza - Guzia. Karmi czeka cierpliwie, aż Guzia skończy jeść i dopiero wtedy zabiera się za jedzenie. Obserwuję to zjawisko już od miesięcy i zawsze jest tak samo. Aby Karmi nie musiała czekać, przebierając łapkami z niecierpliwości, daję im jeść do osobnych misek, ale co jakiś czas upewniam się, że czar niezmiennie działa. Nawet, gdy częstujemy koty przysmakami, Karmi nadal ustępuje Guzi. Nie znam kocich zwyczajów na tyle, by zrozumieć przyczynę takiego zachowania. Koty są raczej postrzegane jako egoistyczne stworzenia.
Potraficie wyjaśnić to zjawisko? Czy Guzia jest kotką dominującą, której Karmelcia okazuje szacunek, czy też ustępuje jej dlatego, że jest mniejsza i słabsza? Ciekawe...
